Dod o hyd i’r ymdeimlad o berthyn yng nghwmni grŵp nofio dŵr oer

Beth ydych chi’n ei wneud er mwyn amddiffyn a gwella eich lles meddyliol?

Rwyf bob amser wedi bod yn actif ac yn athletwr cystadleuol. Ond roeddwn i’n ei wneud am y rhesymau anghywir. Rwyf wedi dechrau cwnsela wythnosol i’m helpu i ddeall y pethau rwy’n eu gwneud a pham.

Hefyd, rydw i yn yr awyr agored ar lwybr arfordir Sir Benfro, neu’n beicio, neu’n nofio yn y môr ar bob cyfle a gaf, sy’n fy helpu i ddod o hyd i heddwch a chydbwysedd mewn byd sy’n gallu ymddangos yn hynod gymhleth a llawn straen ar adegau. Dw i ddim yn cystadlu bellach ychwaith.

Nodwch un peth rydych chi wedi dechrau ei wneud yn ystod y flwyddyn ddiwethaf sydd wedi helpu eich lles meddyliol?

Mae nofio gyda’r Bluetits wedi bod, yn llythrennol, yn achubwr bywyd. Mae cyfeillgarwch y grŵp yn Sir Benfro wedi trawsnewid fy mywyd, ac mae troedio’r dŵr oer a chael paned o goffi  am 7am bob amser yn codi calon.

Pam mae gofalu am eich lles meddyliol yn bwysig i chi?

Oherwydd, ar ddiwedd 2019, cefais yr hyn rwy’n ei alw’n chwalfa feddyliol a chyrhaeddais ddyfnderoedd nad oeddwn yn gwybod eu bod yn bosibl. Dw i wedi cael trafferth gydag iselder ers hynny.

Dyma fi ar ben Mynyddoedd y Preseli ar fy meic ym mharc cenedlaethol Arfordir Penfro. Rwy’n hoffi’r llun oherwydd mae pobl ddi-ri wedi dweud wrthyf pa mor wirioneddol hapus ydw i’n edrych yn y llun a dw i yn hapus. Am y tro cyntaf ers pedair blynedd, rwy’n teimlo’n fodlon ac mewn heddwch â mi fy hun.

Mae’r pethau roeddwn i’n arfer mwynhau eu gwneud, a aeth ar goll yn y pedair blynedd hynny, wedi dychwelyd ond y tro hwn gyda mwy o ddealltwriaeth o fi fy hun.

Dyna’n rhannol pam fy mod wedi newid fy swyddi yn ddiweddar ac wedi symud yn barhaol i Sir Benfro i fyw a gweithio. Rwy’n teimlo fy mod wedi dod o hyd i ble rwyf am fod yn y byd ac mae Parc Cenedlaethol Arfordir Penfro yn ymgorffori hynny.

Dywedwch wrthym amdanoch chi’ch hun i roi eich stori yn ei chyd-destun a helpu eraill i gysylltu â’ch profiad.

Fy enw i yw Laura. Tua diwedd 2019 roeddwn i’n ei chael hi’n anodd iawn ond doeddwn i ddim yn gwybod pam. Roeddwn i’n cael meddyliau tywyll iawn ac fe wnaethon nhw fy nychryn.

Un diwrnod penderfynais y byddwn yn mynd adref ar ôl gwaith a lladd fy hun. Sylweddolodd cydweithiwr nad oeddwn yn gwneud yn dda ac aeth â mi am baned o de yn Starbucks.

Byddaf yn ddiolchgar am byth am hynny, gan fod y weithred syml honno o garedigrwydd a phryder wedi dangos imi fod pobl yn poeni, a bod fy mywyd yn werth ei fyw.

Doedd y tair blynedd nesaf ddim yn hawdd o bell ffordd – fe wnes i barhau i gael trafferth gyda’r hyn rydw i’n gwybod nawr oedd iselder ac roeddwn i’n hunan-niweidio.

Dechreuais nofio môr yn 2022 oherwydd roeddwn yn llythrennol eisiau nofio i ffwrdd a byth dychwelyd. Ond fe wnes i ddarganfod mai nofio oedd yr unig dro i mi fod yn ymwybodol o fy nheimladau fy hun a fy nghorff. Roeddwn i wrth fy modd.

Cariais ymlaen hyd at yr hydref hwnnw, a dyna pryd y gwelais y grŵp hwn o ferched a oedd yn edrych fel eu bod yn cael llawer mwy o hwyl na mi. Dywedais helo, ac fe wnaethon nhw dasgu draw ata i, rhoi bathodyn i mi a chyhoeddi fy mod yn Bluetit.

Ac yn awr yr wyf yn nabod pob un ohonyn nhw ac yn eu gweld bob bore ac ar y penwythnosau – rydym i gyd yn cael brecwast gyda’n gilydd mewn caffi lleol am 8am ar ôl i ni fod yn nofio.

Mae pawb yno am eu rheswm eu hunain. Mae camu’n lled-noeth i fôr oer ym mis Ionawr yn brofiad o glosio wedi’i bweru gan y rhuthr o endorffinau a choffi poeth wedyn. Mae pob Bluetit wedi cael effaith gadarnhaol ar fy mywyd, a gobeithio fy mod wedi cael yr un effaith ar y lleill.